مدیریت آدرس‌ها در شبکه تون (TON)؛ بررسی دلیل تغییر آدرس‌ها از EQ به UQ

در عصر تحول دیجیتال، شبکه‌های بلاک‌چین نقش مهمی در ایجاد زیرساخت‌های امن و کارآمد برای تبادل اطلاعات و ارزش دارند. شبکه TON (The Open Network) به عنوان یکی از این پلتفرم‌های پیشرفته، با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، توانسته است پاسخگوی نیازهای روزافزون کاربران باشد. یکی از عوامل کلیدی موفقیت در این شبکه، مدیریت هوشمند آدرس‌هاست که تضمین‌کننده صحت تراکنش‌ها، برقراری ارتباط مطمئن میان اجزا و حفظ امنیت سیستم محسوب می‌شود.

با گذشت زمان و افزایش تقاضا، سیستم آدرس‌دهی مبتنی بر EQ با چالش‌های فنی و مدیریتی مواجه شد؛ از جمله محدودیت‌های ساختاری، کاهش انعطاف‌پذیری و مسائل امنیتی که نیاز به یک تحول اساسی را برانگیخت. به همین دلیل، تغییر به سیستم UQ به عنوان راهکاری نوین جهت ارتقای عملکرد، امنیت و مقیاس‌پذیری شبکه اتخاذ گردید.

این مقاله از کریپتو فارکس فارسی با هدف بررسی دقیق مدیریت آدرس‌ها در شبکه تون TON، دلایل و جوانب فنی پشت تغییر از EQ به UQ را مورد تحلیل قرار می‌دهد تا چشم‌اندازی جامع از روند تحول این فناوری ارائه شود.

تاریخچه شبکه تون (TON)

شبکه TON در ابتدا توسط تلگرام طراحی شد تا یک بلاک‌چین سریع، امن و مقیاس‌پذیر برای تراکنش‌های مالی و برنامه‌های غیرمتمرکز باشد. ایده اصلی این شبکه این بود که کاربران بتوانند به‌سادگی و با کارمزد کم، پول جابه‌جا کنند و بدون نیاز به واسطه‌ها از خدمات دیجیتال استفاده کنند.

تلگرام برای توسعه این شبکه سرمایه زیادی جذب کرد، اما در سال ۲۰۲۰ به دلیل مشکلات قانونی با دولت آمریکا، مجبور شد پروژه را متوقف کند. با این حال، تیمی از برنامه‌نویسان و علاقه‌مندان به بلاک‌چین این پروژه را ادامه دادند و آن را به نام The Open Network (TON) به کار گرفتند.

TON به‌گونه‌ای طراحی شده که بتواند میلیون‌ها تراکنش را با سرعت بالا و کارمزد کم پردازش کند. این شبکه از روش‌هایی استفاده می‌کند که به آن اجازه می‌دهد در صورت افزایش تعداد کاربران، بدون کاهش سرعت یا افزایش هزینه‌ها، همچنان به‌درستی کار کند.

یکی از مهم‌ترین بخش‌های این شبکه، مدیریت آدرس‌ها است. در ابتدا، TON از آدرس‌های EQ استفاده می‌کرد که ساختار مشخصی برای شناسایی حساب‌ها و انجام تراکنش‌ها داشت. اما به مرور زمان، توسعه‌دهندگان متوجه شدند که این سیستم محدودیت‌هایی دارد و ممکن است باعث مشکلاتی در برخی تراکنش‌ها شود. به همین دلیل، تصمیم گرفته شد که از فرمت جدیدی به نام UQ استفاده شود که عملکرد بهتری داشته باشد.

اهمیت مدیریت آدرس‌ها در شبکه تون

مدیریت آدرس‌ها در شبکه TON به این معناست که هر کاربر یا قرارداد هوشمند دارای یک شناسه منحصربه‌فرد باشد که امکان انجام تراکنش‌ها را بدون خطا و تداخل فراهم کند. اگر این مدیریت به‌درستی انجام نشود، مشکلاتی مانند تراکنش‌های نامعتبر، از دست رفتن دارایی‌ها و حتی تهدیدات امنیتی ممکن است رخ دهد.

یکی از مهم‌ترین اهداف مدیریت آدرس‌ها، یکپارچگی شبکه است. این بدان معناست که تمام آدرس‌های ثبت‌شده باید به‌طور دقیق قابل شناسایی باشند و از فرمت استانداردی پیروی کنند. اگر ساختار آدرس‌ها غیریکپارچه باشد، ممکن است برخی کیف پول‌ها و صرافی‌ها نتوانند آدرس‌ها را شناسایی کنند و در نتیجه، تراکنش‌ها نامعتبر شوند.

همچنین، مدیریت بهینه آدرس‌ها باعث افزایش سرعت پردازش تراکنش‌ها می‌شود. هنگامی که شبکه بتواند آدرس‌ها را با کمترین تأخیر پردازش کند، تأیید تراکنش‌ها سریع‌تر انجام می‌شود و کارایی کلی سیستم افزایش می‌یابد.

با گسترش کاربردهای TON، توسعه‌دهندگان به این نتیجه رسیدند که سیستم آدرس‌دهی اولیه، یعنی EQ، در برخی موارد دچار محدودیت‌هایی است. این محدودیت‌ها باعث شد که به فکر تغییر ساختار آدرس‌دهی بیفتند و از UQ استفاده کنند. در ادامه، استانداردها و روش‌های مدیریت آدرس‌ها در شبکه TON را بررسی خواهیم کرد.

چارچوب‌ها و استانداردهای مدیریت آدرس‌ها در TON

برای اطمینان از عملکرد صحیح آدرس‌ها در شبکه TON، مجموعه‌ای از استانداردها و چارچوب‌های مشخص تعریف شده است. این استانداردها تعیین می‌کنند که آدرس‌ها چگونه ایجاد شوند، چگونه در تراکنش‌ها مورد استفاده قرار بگیرند و چگونه از بروز خطاها و مشکلات امنیتی جلوگیری شود. در ابتدا، این اصول در قالب آدرس‌های EQ اجرا شدند، اما به مرور زمان و با افزایش نیازهای شبکه، فرمت UQ جایگزین شد تا برخی از محدودیت‌های قبلی را برطرف کند. با این حال، تمامی آدرس‌ها در TON، چه در قالب EQ و چه UQ، باید از یک سری قوانین مشخص پیروی کنند تا سازگاری، امنیت و کارایی شبکه حفظ شود. در ادامه، مهم‌ترین استانداردهای مدیریت آدرس‌ها در شبکه TON بررسی می‌شود.

1. فرمت یکنواخت آدرس‌ها
آدرس‌های شبکه TON باید دارای یک قالب استاندارد باشند تا در تمامی بخش‌های شبکه، از جمله کیف پول‌ها، صرافی‌ها و قراردادهای هوشمند، به درستی شناسایی شوند. این فرمت یکنواخت باعث جلوگیری از بروز خطاهای ناشی از تفاوت در نحوه نمایش یا تفسیر آدرس‌ها در پلتفرم‌های مختلف می‌شود.

2. ساختار فشرده و خوانا
یکی از ویژگی‌های مهم آدرس‌های TON، کوتاه و فشرده بودن آن‌ها است که باعث کاهش احتمال اشتباه کاربران هنگام وارد کردن آدرس‌ها می‌شود. این ویژگی علاوه بر کاربرپسند بودن، باعث بهینه‌تر شدن ذخیره‌سازی داده‌ها در شبکه و کاهش حجم پردازش‌های مورد نیاز برای تأیید آدرس‌ها نیز می‌شود.

3. مکانیزم بررسی اعتبار آدرس‌ها
آدرس‌های TON دارای یک مکانیزم اعتبارسنجی داخلی هستند که از ورود آدرس‌های نامعتبر یا جعلی جلوگیری می‌کند. این مکانیزم معمولاً شامل کد بررسی (Checksum) است که هرگونه تغییر تصادفی یا عمدی در آدرس را شناسایی کرده و از اجرای تراکنش‌های مخرب یا اشتباه جلوگیری می‌کند.

4. پشتیبانی از انواع حساب‌ها و قراردادهای هوشمند
در TON، آدرس‌ها نه تنها برای کاربران عادی، بلکه برای قراردادهای هوشمند نیز استفاده می‌شوند. سیستم مدیریت آدرس‌ها باید بتواند این تفاوت‌ها را شناسایی کند و اجازه دهد که هر آدرس تنها در شرایط خاص خود مورد استفاده قرار گیرد. این امر از بروز اختلال در تراکنش‌ها جلوگیری کرده و امنیت و کارایی شبکه را افزایش می‌دهد.

5. سازگاری با نرم‌افزارهای مختلف
یکی از استانداردهای مهم در مدیریت آدرس‌های TON، امکان استفاده از این آدرس‌ها در کیف پول‌های مختلف، صرافی‌ها و سایر برنامه‌های غیرمتمرکز است. به همین دلیل، فرمت آدرس‌ها باید طوری طراحی شود که بدون نیاز به تغییرات پیچیده، در همه این سیستم‌ها قابل پشتیبانی باشد.

6. پشتیبانی از نسخه‌های مختلف آدرس‌دهی
از آنجا که شبکه TON در حال توسعه مداوم است، استانداردهای آدرس‌دهی آن نیز ممکن است در طول زمان تغییر کنند. به همین دلیل، سیستم مدیریت آدرس‌ها باید توانایی پشتیبانی از نسخه‌های مختلف آدرس‌دهی، از جمله فرمت‌های قدیمی و جدید، را داشته باشد تا کاربران بتوانند بدون مشکل از آن‌ها استفاده کنند.

تعریف و ویژگی‌های آدرس‌های EQ

آدرس‌های EQ اولین فرمت استاندارد آدرس‌دهی در شبکه TON بودند که برای شناسایی حساب‌های کاربران و قراردادهای هوشمند مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این فرمت به‌گونه‌ای طراحی شده بود که ساختاری فشرده، خوانا و امن داشته باشد و با سیستم‌های مختلف شبکه TON سازگار باشد. در این نوع آدرس‌دهی، اطلاعات مربوط به حساب یا قرارداد هوشمند شامل نوع حساب، کلید عمومی و یک مقدار هش رمزنگاری‌شده در یک قالب مشخص ذخیره می‌شود. این اطلاعات در قالب Base64 نمایش داده می‌شوند تا آدرس‌ها کوتاه، ساده و قابل استفاده در کیف پول‌ها و ابزارهای مرتبط باشند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های آدرس‌های EQ، استفاده از مکانیزم بررسی اعتبار یا Checksum بود که از ورود و پردازش آدرس‌های نامعتبر جلوگیری می‌کرد. این مکانیزم امنیت شبکه را افزایش می‌داد و احتمال ارسال اشتباه دارایی‌ها به آدرس‌های نامعتبر را کاهش می‌داد. همچنین، فرمت فشرده و سبک آدرس‌های EQ باعث می‌شد که پردازش تراکنش‌ها در شبکه با سرعت بالایی انجام شود و میزان مصرف منابع کاهش یابد. این ویژگی، به‌ویژه در مقیاس‌های بزرگ، یک مزیت مهم محسوب می‌شد.

با وجود این مزایا، آدرس‌های EQ به مرور زمان با چالش‌هایی مواجه شدند. یکی از مهم‌ترین مشکلات این نوع آدرس‌دهی، محدودیت در انعطاف‌پذیری بود. این فرمت به‌گونه‌ای طراحی شده بود که برای حساب‌های ساده و تراکنش‌های معمولی مناسب باشد، اما در برخی موارد، اجرای قراردادهای هوشمند پیچیده و تعاملات پیشرفته با این ساختار دشوار بود. همچنین، برخی از کیف پول‌ها و پلتفرم‌های خارجی در پردازش آدرس‌های EQ با مشکلاتی روبه‌رو شدند که نیاز به بهینه‌سازی این فرمت را بیشتر کرد. علاوه بر این، افزایش تعداد کاربران و تراکنش‌های شبکه نشان داد که این سیستم می‌تواند در برخی شرایط نیازمند پردازش‌های اضافی باشد که باعث کاهش کارایی شبکه می‌شود.

به دلیل این محدودیت‌ها، تیم توسعه شبکه TON تصمیم گرفت که فرمت جدیدی به نام UQ را معرفی کند که بهینه‌تر باشد و امکان اجرای بهتر تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند را فراهم کند. در ادامه، ویژگی‌های آدرس‌های UQ بررسی خواهد شد.

تعریف و ویژگی‌های آدرس‌های UQ

با رشد شبکه TON و افزایش تعداد تراکنش‌ها، محدودیت‌های فرمت EQ آشکار شد. این محدودیت‌ها باعث شد که تیم توسعه‌دهنده به فکر راهکاری بیفتد که بتواند ضمن حفظ امنیت و یکپارچگی شبکه، انعطاف‌پذیری بیشتری را در مدیریت آدرس‌ها فراهم کند. نتیجه این تلاش‌ها، معرفی فرمت UQ به‌عنوان جایگزین آدرس‌های EQ بود.

آدرس‌های UQ با هدف برطرف کردن نقاط ضعف فرمت قبلی طراحی شدند و ساختار آن‌ها بهینه‌تر شده است. در این فرمت، همچنان اصول اصلی آدرس‌دهی TON حفظ شده، اما برخی تغییرات مهم اعمال شده است که باعث افزایش کارایی، امنیت و سازگاری بهتر با قراردادهای هوشمند پیچیده می‌شود. یکی از تغییرات اصلی در آدرس‌های UQ، بهبود در نحوه پردازش و خواندن آدرس‌ها توسط کیف پول‌ها و سرویس‌های مرتبط است. در برخی موارد، کاربران هنگام ارسال دارایی با مشکلاتی در شناسایی آدرس‌های EQ مواجه می‌شدند که در فرمت UQ این مسئله به‌طور قابل‌توجهی بهبود یافته است.

یکی از مزیت‌های مهم آدرس‌های UQ، انعطاف‌پذیری بیشتر در شناسایی انواع حساب‌ها و قراردادهای هوشمند است. این ویژگی باعث می‌شود که تراکنش‌های پیچیده‌تر و قراردادهای هوشمند سفارشی به‌راحتی قابل اجرا باشند. در آدرس‌دهی جدید، برخی از مشکلات امنیتی احتمالی که در EQ وجود داشت، کاهش یافته و دستکاری یا تغییرات ناخواسته در آدرس‌ها سخت‌تر شده است. این مسئله باعث افزایش امنیت کلی شبکه می‌شود و احتمال بروز خطاهای مرتبط با آدرس‌های نادرست را کاهش می‌دهد.

در کنار این بهبودها، فرمت UQ همچنان با ساختارهای قبلی سازگار باقی مانده است. یعنی کیف پول‌هایی که از آدرس‌های EQ پشتیبانی می‌کردند، همچنان می‌توانند با این فرمت جدید نیز کار کنند. این امر باعث شده که فرآیند انتقال از EQ به UQ برای کاربران و توسعه‌دهندگان ساده باشد و نیازی به تغییرات پیچیده در سیستم‌های موجود نباشد.

به‌طور کلی، آدرس‌های UQ نسل جدید سیستم آدرس‌دهی در TON محسوب می‌شوند که علاوه بر حفظ امنیت و کارایی، امکان استفاده بهینه‌تر از قراردادهای هوشمند و پردازش سریع‌تر تراکنش‌ها را فراهم می‌کنند. در ادامه، دلیل تغییر از EQ به UQ و تأثیرات این تغییر بررسی خواهد شد.

دلایل تغییر از EQ به UQ

با گسترش شبکه TON و افزایش تعداد کاربران و تراکنش‌ها، مشخص شد که فرمت آدرس‌دهی EQ دیگر بهینه‌ترین گزینه برای مدیریت آدرس‌ها نیست. این فرمت در ابتدا به‌گونه‌ای طراحی شده بود که ساختاری ساده و استاندارد برای شناسایی حساب‌ها و قراردادهای هوشمند فراهم کند، اما با پیچیده‌تر شدن نیازهای شبکه، مشکلاتی در استفاده از آن نمایان شد. این چالش‌ها باعث شد که توسعه‌دهندگان به دنبال جایگزینی باشند که بتواند ضمن حفظ امنیت و یکپارچگی شبکه، کارایی و انعطاف‌پذیری بیشتری را ارائه دهد. در نتیجه، فرمت UQ به‌عنوان نسخه بهینه‌تر معرفی شد تا برخی محدودیت‌های EQ را برطرف کند و شبکه را برای آینده‌ای مقیاس‌پذیرتر آماده سازد. در ادامه، مهم‌ترین دلایل این تغییر بررسی می‌شود.

افزایش انعطاف‌پذیری در پردازش آدرس‌ها
آدرس‌های EQ دارای یک ساختار ثابت و محدود بودند که امکان سفارشی‌سازی یا اجرای تراکنش‌های پیچیده را کاهش می‌داد. در بسیاری از موارد، توسعه‌دهندگان برای ایجاد قراردادهای هوشمند پیشرفته با محدودیت‌هایی روبه‌رو می‌شدند که باعث می‌شد نیاز به راه‌حل‌های اضافی برای شناسایی و پردازش آدرس‌ها ایجاد شود. فرمت UQ این مشکل را برطرف کرد و به کاربران اجازه داد تا تراکنش‌های خود را با انعطاف بیشتری مدیریت کنند. اکنون، این آدرس‌ها می‌توانند به‌طور مؤثرتری برای شناسایی انواع حساب‌ها، قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های پیچیده مورد استفاده قرار گیرند.

بهبود امنیت و کاهش ریسک جعل آدرس‌ها
در فرمت EQ، امکان ایجاد تغییرات ناخواسته در برخی آدرس‌ها یا سوءاستفاده از ضعف‌های امنیتی وجود داشت که در برخی موارد می‌توانست منجر به ارسال دارایی به آدرس‌های نامعتبر شود. یکی از چالش‌های امنیتی، نبود کنترل‌های کافی در برابر تغییرات غیرمجاز بود. فرمت UQ با استفاده از مکانیزم‌های بهبود‌یافته اعتبارسنجی و کنترل آدرس‌ها، این مشکلات را کاهش داده است. اکنون، احتمال جعل یا تغییر غیرمجاز آدرس‌ها بسیار کمتر شده و از دست رفتن دارایی‌ها بر اثر اشتباهات امنیتی به حداقل رسیده است.

افزایش سرعت و کارایی پردازش تراکنش‌ها
در برخی موارد، پردازش آدرس‌های EQ باعث افزایش بار پردازشی شبکه می‌شد، زیرا این فرمت نیاز به بررسی‌های اضافه برای اطمینان از اعتبار آدرس‌ها داشت. این امر به‌ویژه زمانی که حجم تراکنش‌ها بالا می‌رفت، باعث افزایش تأخیر در پردازش می‌شد. با معرفی UQ، سیستم پردازش آدرس‌ها بهینه‌تر شده و شبکه می‌تواند با سرعت بیشتری آدرس‌ها را تفسیر و پردازش کند. این بهینه‌سازی نه‌تنها زمان تأیید تراکنش‌ها را کاهش داده، بلکه مصرف منابع را نیز بهبود بخشیده است.

بهبود سازگاری با قراردادهای هوشمند
قراردادهای هوشمند پیچیده نیاز به تعاملات خاصی دارند که در بسیاری از موارد، فرمت EQ توانایی پردازش کامل آن‌ها را نداشت. برای مثال، برخی قراردادها به شناسایی چندین نوع آدرس یا فرمت‌های مختلف داده نیاز داشتند که در EQ پیاده‌سازی آن دشوار بود. در فرمت UQ، امکان تعریف و استفاده از آدرس‌های سفارشی و پیشرفته فراهم شده که باعث شده قراردادهای هوشمند بدون نیاز به تغییرات پیچیده‌تر اجرا شوند. این مسئله باعث شده که توسعه‌دهندگان بتوانند قابلیت‌های بیشتری را در قراردادهای خود بگنجانند.

حفظ سازگاری با ساختارهای قبلی شبکه
یکی از چالش‌های مهم در هر تغییر ساختاری در بلاک‌چین، سازگاری با سیستم‌های قدیمی است. فرمت UQ به‌گونه‌ای طراحی شده که بدون ایجاد تغییرات اساسی، بتواند جایگزین EQ شود و همچنان با کیف پول‌ها، صرافی‌ها و ابزارهای مرتبط که از EQ پشتیبانی می‌کردند، سازگار باشد. این موضوع باعث شده که کاربران و توسعه‌دهندگان بدون نیاز به تغییرات عمده، بتوانند از این فرمت جدید استفاده کنند.

مقیاس‌پذیری بهتر برای رشد آینده شبکه
با افزایش تعداد کاربران و تراکنش‌های شبکه TON، نیاز به یک سیستم آدرس‌دهی مقیاس‌پذیر احساس می‌شد که بتواند حجم بالای تراکنش‌ها را بدون کاهش کارایی پردازش کند. فرمت EQ در برخی شرایط باعث ایجاد پردازش‌های اضافی و تأخیر در پردازش تراکنش‌ها می‌شد که برای یک شبکه در حال رشد یک مشکل مهم بود. با جایگزینی UQ، این سیستم توانسته است کارایی شبکه را افزایش دهد و قابلیت پردازش هم‌زمان تراکنش‌های بیشتری را بدون افت عملکرد فراهم کند. این تغییر، TON را برای پذیرش کاربران بیشتر و اجرای تراکنش‌های گسترده‌تر آماده کرده است.

چشم‌انداز آینده مدیریت آدرس‌ها در شبکه TON

تغییر از EQ به UQ یک گام مهم در بهبود مدیریت آدرس‌ها در شبکه TON بود، اما این سیستم همچنان در حال تکامل است و احتمال دارد در آینده تغییرات بیشتری برای افزایش امنیت، مقیاس‌پذیری و کاربرپسندی صورت گیرد.

یکی از احتمالات، افزایش انعطاف‌پذیری آدرس‌ها برای سازگاری بهتر با قراردادهای هوشمند پیچیده است. با پیشرفت شبکه، ممکن است امکان تعریف آدرس‌های سفارشی فراهم شود که توسعه‌دهندگان بتوانند ویژگی‌های خاصی را در آن‌ها تنظیم کنند.

بهبود امنیت آدرس‌ها یکی دیگر از روندهای مورد انتظار است. با توجه به افزایش تهدیدات سایبری، ممکن است روش‌های پیشرفته‌ای مانند چندامضایی، رمزگذاری مقاوم‌تر و تأیید هویت غیرمتمرکز به سیستم آدرس‌دهی اضافه شود تا خطر حملات کاهش یابد.

یکپارچه‌سازی TON با سایر بلاک‌چین‌ها نیز می‌تواند یک هدف کلیدی باشد. اگر TON بخواهد تعامل بین‌زنجیره‌ای خود را گسترش دهد، باید سیستم آدرس‌دهی خود را با شبکه‌هایی مانند اتریوم و بایننس اسمارت چین هماهنگ کند تا کاربران بتوانند به‌راحتی دارایی‌های خود را بین این شبکه‌ها منتقل کنند.

همچنین، افزایش کاربرپسندی آدرس‌ها یکی دیگر از تغییرات احتمالی است. احتمال دارد سیستم‌هایی مشابه ENS در اتریوم معرفی شوند که کاربران بتوانند به جای استفاده از رشته‌های طولانی و پیچیده، آدرس‌های ساده و قابل خواندن داشته باشند.

در مجموع، مدیریت آدرس‌ها در TON همچنان در مسیر تکامل قرار دارد و توسعه‌دهندگان ممکن است در آینده راهکارهای جدیدی برای بهینه‌سازی امنیت، مقیاس‌پذیری و سهولت استفاده ارائه دهند.

سخن پایانی

تغییر از EQ به UQ در شبکه TON نشان‌دهنده‌ی یک گام اساسی در مسیر بهینه‌سازی مدیریت آدرس‌ها، افزایش امنیت و بهبود تجربه‌ی کاربران بود. این تغییر نه‌تنها باعث کاهش محدودیت‌های قبلی و افزایش انعطاف‌پذیری در اجرای قراردادهای هوشمند شد، بلکه پردازش تراکنش‌ها را سریع‌تر و کارآمدتر کرد. با بهینه‌سازی ساختار آدرس‌ها، امنیت تراکنش‌ها بهبود یافت و خطراتی مانند جعل یا ارسال اشتباه دارایی‌ها کاهش پیدا کرد. در کنار این پیشرفت‌ها، سازگاری شبکه با ابزارها و سرویس‌های مرتبط نیز حفظ شد تا کاربران و توسعه‌دهندگان بتوانند بدون ایجاد تغییرات اساسی، از این به‌روزرسانی بهره‌مند شوند.

با این وجود، مسیر تکامل TON همچنان ادامه دارد و مدیریت آدرس‌ها می‌تواند در آینده با ویژگی‌های جدید و پیشرفته‌تر همراه شود. احتمال دارد در آینده شاهد انعطاف‌پذیری بیشتر، امنیت بالاتر و تعامل آسان‌تر با سایر بلاک‌چین‌ها باشیم. در عین حال، ایجاد سیستم‌های کاربرپسندتر مانند آدرس‌های قابل خواندن می‌تواند پذیرش TON را افزایش دهد و استفاده از آن را برای کاربران عادی ساده‌تر کند. این تغییرات، TON را به یک بلاک‌چین قدرتمندتر و مقیاس‌پذیرتر تبدیل خواهد کرد که می‌تواند نیازهای رو به رشد دنیای دیجیتال را به‌خوبی پاسخ دهد.